De laatste weken mag ik met een aantal mensen meelopen op hun levenspad.
Nu is deze Corona tijd loop ik digitaal een stukje mee.
Soms loop je vast in je leven. Dan is het fijn of samen verschillende inzichten te bespreken.
Vanuit deze inzichten kunnen er vergezichten ontstaan.
Soms heb je zoveel aan je hoofd, dat het er onrustig is geworden. Door hier woorden aan te geven kan de storm gaan liggen.
En soms ben je de zin van dit alles kwijt geraakt, dan is het fijn om samen woorden van betekenis te vinden.
Als je iets ongrijpbaars hebt meegemaakt dan lijkt de wereld op zijn kop te staan. Plezier, groei en betekenis lijken weg te zijn gevallen. In het begin is dat ook zo. Toch geven de meeste mensen aan dat zij door deze ervaring zijn gegroeid.
Wij zijn in staat ingrijpende en overweldigende gebeurtenissen om te zetten en te transformeren. Dit wordt ‘posttraumatische groei’ genoemd.
Zelf ben ik altijd weer onder de indruk hoe door woorden, door te luisteren, door betekenis aan de ervaring te geven, wij door pijn, duisternis, en heftige verandering, zingeving terug vinden.
