Een paar jaar geleden deed ik, vanuit Swon Nijmegen, onderzoek naar zingeving als onderdeel van positieve gezondheid in Nijmegen West. Als eerste was het belangrijk een beeld te krijgen van wat zingeving voor de inwoners betekende.
We nodigde drie groepen inwoners uit.
Speciaal voor deze bijeenkomsten ontwikkelde ik een werkvorm. Hierin konden zij, naar aanleiding van een beeld, woorden geven aan wat voor hen zingeving betekend.
De eerste groep bestond uit 12 wijkbewoners.
Een van hen was een grote, norse man met prachtige handen. Hij deed wel mee, maar hij sprak niet en leek ongeïnteresseerd, en keek mij niet aan.
Toen iedereen aan het woord geweest was, bleef hij even stil en zei toen:
‘Nu weet ik wat zingeving is. Zingeving is dat bloempje wat ik onderweg tegenkwam en groeit tegen een stenen muur. Zingeving is ook dat je een rede hebt om op te staan, voor mij is dat mijn zoontje. Ik ben jaren verslaafd geweest en nu al weer wat jaartjes clean, dus zie ik mij zoon elke zaterdag. Het liefst ga ik dan met hem vissen. Daar leef ik voor, dat geeft mij leven’.
Iedereen was stil. Aan het einde liep hij naar mij toe. Gaf een hand, keek me aan en zei: ‘ ‘Dankjewel’. Ik heb hem niet meer gezien en ben hem nooit vergeten.